Plantun de Prouvènço

Pèr coumpara dos planto d'encò nostre

Ophioglossum lusitanicum & Carduus defloratus

fotò
fotò
Lengo-de-serp(-dóu-Pourtugau)

Ophioglossum lusitanicum

Ophioglossaceae

Àutri noum : Erbo-de-la-lanceto, Erbo-sèns-costo.

Nom en français : Ophioglosse du Portugal.

Descripcioun :
Li lengo-de-serp soun de planto sènso flour (teridoufito) proun curiouso, emé uno foundo facho d'uno partido esterlo en formo de "fueio", e d'uno partido fertilo, la "lengo", au bout d'un pecou ounte soun estaca lis espourange (10 à 35 paréu). Aquelo lengo-de-serp, la mai pichoto, se destrìo de si cousino que se vèi dos "fueio" que sorton dóu sòu. Trachis en coulounìo sus li sablo .

Usanço :
L'erbo-de-la-lanceto èi couneigudo, despièi l'Age-mejan pèr sougna li blessaduro. Se n'en fasié uno poutingo.

Port : Erbo
Taio : 3 à 7 cm
Fueio : Foundo
Tipe bioulougico : Geoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo

Gènre : Ophioglossum
Famiho : Ophioglossaceae


Ordre : Ophioglossales

Coulour de la flour : Ges de flour
Petalo : ges
Ø (o loungour) enflourejado : 1 à 2 cm
Flourido : Setèmbre - Ivèr

Sòu : Ca
Autour basso e auto : Pancaro entresigna
Aparado : Vo
Óutobre à mars

Liò : Tepiero sablouso - Roucas
Estànci : Termoumediterran à Mesoumediterran
Couroulougi : Mediterrano-Atlantico
Ref. sc. : Ophioglossum lusitanicum L., 1753

fotò
fotò
Cardoun(-di-pecou-nus)

Carduus defloratus

Asteraceae Compositae

Nom en français : Chardon à pédoncules nus.

Descripcioun :
Aquéu cardoun trachis en mountagno dins lis esboudèu o enca li tepiero roucaiouso. Fai de mato gaire sarrado d'ounte sorton de flour coumpausado pourtado pèr de pecou nus, valènt-à-dire sènso fueio, o quàsi, mai pelouso (fotò). Li bratèio soun pougnènto, pulèu longo e d'un cop estrecho. Dos meno iston au nostre mai tout acò èi pancaro bèn clar : la subsp. carlinifolius, aqui presentado, a un pecou que fai pas souvènt mai de 5 cm, alor que defloratus fai mai de 10 cm en generau. Pamens i'a d'intermediàri que ié dison la subsp. medius.

Usanço :
Tóuti li cardoun soun manjadis, majamen li tijo, pamens avèn pas d'entresigne sus d'usanço couneigudo pèr lou cardoun-di-pecou-nus.

Port : Grando erbo
Taio : 15 à 80 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo

Gènre : Carduus
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Tribu : Cardueae
Ordre : Asterales

Coulour de la flour : Roso
Petalo : >6
Ø (o loungour) enflourejado : 3 cm
Flourido : Estiéu

Sòu : Ca
Autour basso e auto : Pancaro entresigna
Aparado : Noun

Liò : Esboudèu - Roucaio - Tepiero roucaiouso
Estànci : Mountagnard à Aupen
Couroulougi : Ouroufito-Sud-Ouèst-Éuroupenco
Ref. sc. : Carduus defloratus L., 1753

Partisoun en Prouvènço : CCC à C : mai o mens coumuno ; R à RRR : pulèu o forço raro ; "ges" dins aquéu relarg.
fotò Rose Plano Auto Basso Safrouso Preaupenco Marino Aup
ges
ges
ges
ges
ges
R
CC
CC

Ophioglossum lusitanicum & Carduus defloratus

ges
ges
RRR
ges
C
ges
ges
ges

Coumpara Lengo-de-serp(-dóu-Pourtugau) emé uno autro planto

fotò

Coumpara Cardoun(-di-pecou-nus) emé uno autro planto

fotò